Sommige dagen voel ik me echt een kip. Ik loop precies de hele dag te pikken om papiertjes , vuiltjes, .... naar de vuilbak te brengen of op te ruimen.Bekers, kommetjes, ... naar de keuken te brengen. Eigenlijk elke keer ik naar de keuken ga neem ik wel iets mee. Maar ik keer terug en er ligt al weer iets anders.
Als er iets valt zullen mijn jongens het niet oprapen. Dan mogen ze nog zien dat het gevallen is, of ze voelen dat er iets is van de stoel gelopen bv trui, jas , .....
Als ze zich omkleden in de woonkamer ( daar is het lekker warm, in de badkamer koud) blijft hun pyjama of kledij liggen. Als we vragen om ze naar de badkamer te brengen krijgen manlief of ik de reactie zal dat morgen wel doen. Maar morgen ligt het er nog. En als ze het naar de badkamer brengen gooien ze het er binnen, maar niet in de wasmand.
Als ik stofzuig, na een half uurtje zie ik dat dus niet meer.
En als ik dan boos wordt omdat ze niet opruimen ,dan is de reactie " jij hebt precies de poetsziekte of jij bent altijd aan het opruimen of poetsen" Maar meehelpen doen ze niet !
Deze ochtend nog voor ik ging stofzuigen zei ik hen nog , jullie leven nog liever in een stal van papiertjes, restjes, ...... dan ook maar iets op te ruimen.
Soms denk ik dat ze zulke rugproblemen hebben om zich te bukken om iets op te rapen of ik ben de kip die loopt te pikken en te doen.
1 opmerking:
Mijn kinderen zijn al net zo. Troostrijk dat ik niet de enige ben.
Huisvlijt
Een reactie posten