nadenkertje

Deze tekst stond op een lotgenoot haar facebook.

 

Ze staat voor het raam en denkt aan haar kind .
Haar kind dat er niet meer is,maar voor altijd doorleeft in haar hart.
Voor de mensen om haar heen is het al zo lang geleden,maar voor haar voelt het alsof ze gisteren afscheid hebben genomen....
En nu het kerstfeest nadert is het gemis weer groter dan ooit.
Als een film gaan de gebeurtenissen weer door haar hoofd en de pijn snijdt door haar ziel.
...

Ze legt haar hand op haar hart en voelt hoe het te keer gaat terwijl ze verdrietig naar buiten staart.
De hemel is gevuld met sterren en opeens ontdekt ze een ster die fel en uitnodigend naar haar wenkt
Haar aantrekkingskracht is zo groot dat de vrouw haar jas aantrekt en naar buiten gaat.
Als vanzelf loopt ze in de richting van de ster en komt in de buurt van het dorpsplein.
Een beetje verwondert kijkt ze om zich heen;eerst liep ze nog alleen ,maar er lopen steeds meer vrouwen met haar mee.
Het is alsof die ster alleen voor hen schijnt, alsof zij de enigen zijn die haar zien
Als ze op het plein aankomt ziet ze een enorme kerstboom staan, en in die boom zitten de mooiste engeltjes die je je maar kunt bedenken.
Verbeeld ze het zich nou of zijn ze echt?
Maar dan hoort ze heel zachtjes muziek en een voor een beginnen de engeltjes te zingen tot ze samen een engelenkoor vormen.
En bovenin de boom ziet ze een engeltje dat haar zo bekent voorkomt!
Ze lacht en ze zwaait naar haar eigen engelenkind!
En ze ziet dat ze niet de enige is,om haar heen staan moeders te zwaaien naar hun engeltjes en hun engeltjes zwaaien terug!
In haar hart is het feest, ze voelt hoe ze van binnen wordt verwarmt en ze geniet met volle teugen.
Helaas duurt het moment veel te kort en een voor een verdwijnen de engeltjes uit de boom en wordt het donker om haar heen.
Maar ze is niet alleen, de andere moeders staan nog steeds naast haar.iedereen kijkt naar de boom die net zo vol met liefde leek en nu zo donker en kil.
De vrouw wil het moment vasthouden, ze trekt de stoute schoenen aan en begint zachtjes te zingen.
Al gauw merkt ze dat de anderen mee gaan zingen en dan klinken de liederen over het plein.
De liederen uit de harten van de moeders van onzichtbare kinderen........