spoed bezoekje

Vandaag nog maar eens een bezoekje gebracht aan de spoedafdeling. Opnieuw met baby M.
Tijdens de speeltijd had er een ander kindje hem omver gelopen. Hij weende wel, de juf van toezicht kon hem troosten. Maar het was zijn dagje niet meer. In de klas wilde hij niet meer meedoen, als de juf iets zei begon hij te wenen.
Toen hij mij zag begon hij ook te wenen en hij zei dat zijn schouder en nek pijn deed. Thuis gekomen bel ik naar manlief , ik zag ook dat hij zijn arm bijna niet gebruikte. Manlief zei me om toch maar eens te bellen naar de dokter. Die zei me toch best eens naar de spoed te gaan.
Terug naar manlief gebeld, die ging horen of hij naar huis kon komen.
Ff later belde manlief dat hij op weg was naar huis.
Op spoed werd baby M onderzocht, ze vreesden voor een gebroken sleutelbeen. Er werden foto's genomen, zelfs daar twijfelden ze, dus ook maar een foto van zijn andere schouder om te kunnen vergelijken.
Terug bij de spoedarts was de diagnose, een zwaar gekneusde schouder.
Nu moet hij een tijdje een draagverband dragen. Gelukkig wil hij dit wel, deze avond moest het even af. Maar nog geen 5 minuutjes later vroeg hij om het terug aan te doen.

Nadien zijn we nog even langs geweest bij zijn juf. Die schrok wel , ze voelde zich zo schuldig dat ze het niet doorhad.

rugproblemen of kip ??!!

Sommige dagen voel ik me echt een kip. Ik loop precies de hele dag te pikken om papiertjes , vuiltjes, .... naar de vuilbak te brengen of op te ruimen.Bekers, kommetjes, ... naar de keuken te brengen. Eigenlijk elke keer ik naar de keuken ga neem ik wel iets mee. Maar ik keer terug en er ligt al weer iets anders.
Als er iets valt zullen mijn jongens het niet oprapen. Dan mogen ze nog zien dat het gevallen is, of ze voelen dat er iets is van de stoel gelopen bv trui, jas , .....
Als ze zich  omkleden in de woonkamer ( daar is het lekker warm, in de badkamer koud)  blijft hun pyjama of kledij liggen. Als we vragen om ze naar de badkamer te brengen krijgen manlief of ik de reactie zal dat morgen wel doen. Maar morgen ligt het er nog. En als ze het naar de badkamer brengen gooien ze het er binnen, maar niet in de wasmand.
Als ik stofzuig, na een half uurtje zie ik dat dus niet meer.
En als ik dan boos wordt omdat ze niet opruimen ,dan is de reactie " jij hebt precies de poetsziekte of jij bent altijd aan het opruimen of poetsen"  Maar meehelpen doen ze niet !
Deze ochtend nog voor ik ging stofzuigen zei ik hen nog , jullie leven nog liever in een stal van papiertjes, restjes, ......  dan ook maar iets op te ruimen.
Soms denk ik dat ze zulke rugproblemen hebben om zich te bukken om iets op te rapen of ik ben de kip die loopt te pikken en te doen.

9 jaar

Vandaag is het een dag met veel herinneringen, een dag met een lach en een traan de verjaardag van kleine M , het gemis van mijn papa die overleed op kleine M zijn 2de verjaardag

Zijn geboorte ging niet zonder slag of stoot. Bijna kwam hij ter wereld tussen de arbeidskamer en de verloskamer. De weeën waren nogal hevig.
Ik ben binnen gegaan met 2 cm bijna 3 cm ontsluiting. Omdat ik werd ingeleid ( door mijn voorgeschiednis) dacht iedereen wel dat het "vlotjes " zou gaan.
Dus de eerste fase van de inleiding werd gestart. Maar helaas ik bleef ik steken op de 2-3 cm. Dus werd het infuus met weeënopwekkers gestart. Het werd op het minimum gezet, om zo met de tijd op te drijven.
Een 20 minuutjes later kreeg ik zo een pijn, dat de epidurale niet werkte. De verloskundige werd geroepen, omdat de pijn niet te houden was stuurde ik manlief om de verloskundige. Net op  tijd, de verloskundige keek en bleek het waren persweeën.
In allerijl naar de verloskamer, de gyn was al opgeroepen, maar hij kwam te laat. Toen de gyn aankwam had manlief , kleine M al in zijn armen.
Na een kwartiertje begon kleine M te piepen, het was zijn vlotte geboorte . Een halfuurtje couveuze zou hem goed doen. Hij was geboren zonder dat ik hoefde persen, met elke perswee zagen ze hem "schuiven" zo hevig waren de persweeën.
Maar na een half uurtje piepte hij nog steeds, dus het werd verlengd. De ka had hem al nagekeken, er werden foto's van zijn longen genomen( er was twijfel tussen een longontsteking en onrijpe longen), voor haar was duidelijk, zijn longen waren niet rijp.
Dus hij moest in de couveuze blijven. Er werd ook preventief antibiotica gestart omdat ik de laatste weken van mijn zw heel erg verkouden was geweest.
's Avonds kregen we van een andere ka die de nacht deed te horen " als uwe kleine morgenvroeg nog leeft moogt ge blij zijn"

De volgende ochtend kwam een andere ka langs met de melding dat het beter zou zijn om hem over te brengen naar het UZ van Gent of Antwerpen , de keuze lag ons.
Het werd Gent, dus zo geschiedde hij werd overgebracht naar het UZ Gent. 14 dagen heeft hij daar op neonatologie gelegen. Ben nog 1 keer bij die kinderarts geweest met de uitspraak , omdat grote M ziek was. Ik vroeg toen of er al resultaten waren van kleine M. Die ka zet haar half recht keek in de maxi cosi en zei " oei leeft die nog, daar verschiet ik nu van"
Nooit ben ik er nog bij geweest.

Nu 9 jaar later is kleine M , een spring in het veld, heeft een apart karakter. De primus van de klas, met aparte hobby's oa kinderholi yoga, tekenschool, .... Zijn lievelingsspeelgoed is lego.
Het is een schat van een jongen.

Een hele fijne 9de verjaardag M, geniet ervan !!!

lentekriebels ??

Vorig jaar had ik eens gezegd tegen manlief dat ik graag minder voor de hand liggende groenten in de tuin zou hebben.
Dus om ons lijstje iets langer te maken dan veelkleurige warmoes en pastinaken komen er dit jaar toch al 4 verschillende soorten bij, oa 3 tomatensoorten en wortelen.
Nu zou je denken tomaten zijn toch tomaten, fout je hebt heel wat verschillende soorten en "rassen"
De nieuwkomers  zijn:
* tomaat " Ananas": een oranje gele tomaat, een ware smaakbom en doorgesnede lijken ze op ananas vandaar de naam
* Noir de Crimée: bij volle rijpheid zijn ze mooi donker rood
* Black berry: een kerstomaat, die bijna zwart is met een fijne druifachtige smaak

De wortelen zijn rainbow en purple haze: geel ,wit, oranje en paarse wortelen.
Oorspronkelijk was de wortel paars, maar speciaal voor de prins van Oranje, hebben ze de wortelen naar de kleur oranje gekweekt. Dus door de jaren heen verdween de paarse wortel naar de achtergrond en kreeg de oranje de voorkeur.
Voor ons is de oranje wortel , nu de meest voorkomende soort.
Witte en paarse wortelen zijn nog een tikkeltje zoeter dan onze dag dagelijkse oranje wortel.


De zaadje liggen vol ongduld te wachten op een potje met grond om te kunnen beginnen groeien. Of zou het bij mij zijn door het zonnetje van de afgelopen dagen dat er lentekriebels komen.
Misschien een combinatie van beide ;-)

rapporten

Vandaag was het rapport en oudercontact. Het waren wederom fijne oudercontacten.

Bij grote M was de juf positief over zijn houding en zijn inzet. Ondanks dat hij op enkele toetsen een uitschuiver had gemaakt. Die uitschuivers had /heeft  hij ondertussen al deels rechtgezet. MAar de juf ging het toch wel goed in het oog houden.
Voor Frans deed hij goed zijn best alleen de uitspraak is soms nog een struikelblok. Maar ook daar doet hij zijn best voor. Dat heb ik maandag zelf gezien tijdens het openklasmoment Frans.
Het trimesterieelrapport, was dan ook uitstekend.

Bij kleine M kregen we niks dan lof te horen. Hij is een fijne , plichtsbewuste, stille, rustige , ..... jongen.  We kregen ook te horen dat hij de beste jongen van de klas is, allez tis te zeggen de beste leerling. Voor ons nog maar eens een bevestiging dat hij bij zijn "snelle" geboorte er niks heeft aan overgehouden.
Kleine M zijn reactie is: als je goed oplet in de klas, moet je de les maar eens lezen voor een toets. Moeillijk is dat toch niet.

Lichtmis

2 februari is het lichtmis, geen vrouwke zo arm of ze maakt haar panneke warm !

Lichtmis valt 40dagen na kerstmis.  Op lichtmis "vieren" we de terugkeer van het licht. De dagen worden zichtbaar "langer"
Een pannenkoek staat symbool voor de zon. Het is rond, goudgeel gebakken, ..

Zilver

Vandaag was het zover voor grote M. Terug meedoen aan een wedstrijd. Hij heeft er naar toe geleefd, maand na maand, week na week ,dag na dag, .....
De zenuwen kwamen erbij. Hij stelde zichzelf "eisen" , hij had al "peptalk" gekregen van een trainer ( de buurjongen) . Zelf had ik hem al gezegd, wat je ook behaald , voor ons is het goed.
De wedstrijd ging van start, grote M straalde het nodige zelfvertrouwen uit.  Bij zijn laatste oefening kreeg hij zelfs complimenten van een trainer van een andere club.
Wij hadden al horen afroepen iedereen kreeg een medaille. Grote M had dit niet gehoord.
De deelnemers werden afgeroepen. Eerst degene die brons hadden. Grote M dacht " heb weer niks, want ben er niet bij"
Daarna werd zilver afgeroepen en ze riepen als eerste af. Hij dacht dat kan niet, Ik heb "zilver"
Vol ongeloof en beduusd de medaille in ontvangst nemen:

 Trots en blij, het moest toch ff bezinken.

De trainer die hem begeleidde, was ook trots op grote M. Hij wist ons te vertellen dat zijn oefening aan de brug en de grond bijna vlekkeloos was. De oefening aan de rek had ook enkele super goede elementen.