Daarnet had ik prei uit de tuin gehaald. Het grove werk om die proper te maken had ik in de tuin al gedaan. Bij het versnijden van de prei, kwam ik een dikke vette rups tegen. Ik zeg dit en grote M en kleine M begonnen op eens mag ik eens kijken.
Ik laat hen die rups zien. Ze vonden het beide maar een "vies" iets.
Vertel hen dat ze in sommige landen rupsen eten.
Kleine M vol overtuiging, ik moet die soep niet hebben ze, ik lust dat niet rups.
Grote M ging er mee in op. Grote M zei ook dat hij al eens een rups had platgetrapt bij manlief in de tuin. Vertelde hem als je dat nog eens ziet ,mag je dat aan de kippen geven. Grote M vraagt waarom, ik zeg kippen lusten dat graag. Toch ook maar vies hé ,zo een rups opeten met haar en vel.
Beide waren vol overtuiging dat ik de rups in de soep ging doen.
En op soep is grote M al vrij moeilijk. Want gemixte soep moet hij niet hebben. daar zit volgens hem ook geen groenten in. Hij moet altijd soep hebben met "stukjes".
Nog het liefst, kippensoep met veel groentjes en stukjes kip.
Kleine M eet dan vooral soep om de balletjes.
zaterdag 27 februari 2010
maandag 22 februari 2010
nieuwe uitdaging
In het klasje van kleine M is er vandaag een nieuw kindje begonnen. Aangezien ik taalmama ben, is dit een een kindje erbij.
Het is deze keer een uitdaging, de juf heeft een vermoeden dat het kindje niet veel Nederlands verstaat. Het kindje is van Turkse origine.
Het is zo dankbaar als je merkt dat kindjes vooruitgang maken. Heb al wat kindjes taal bij gebracht.
* een kindje dat 3/4 Duits sprak
* een kindje dat met veel moeite enkele woordjes sprak ( van dit kind kan ik eigenlijk zeggen,was in het begin een ramp op alle vlakken: niet zindelijk, ..... eigenlijk is de school een goedkope kinderopvang.Want het is nog steeds niet zindelijk, slaapt op school een halve namiddag ( thuis niet ) Maar nu spreekt het kindje zinnen, kent de kleurtjes,............. Dit kind "probeer" ik nu vooral beleefdheid en goede manieren bij te brengen. Want dat kent het kindje het, vloeken, onbeleefd zijn, andere kindjes bijten of slaan, ....
* een kindje dat wel vlot sprak maar nog veel dingen in een echt babytaaltje en als het er goed uit kwam slikte het de laatste letters in.
Sommige kinderen zijn je zo dankbaar en eigenlijk de kindjes niet alleen. De juf ook.
Wat doe ik zoal met de kindjes. Ze lezen of kijken boekjes, daar bij vertellen ze wat ze zien. Soms werken we met kaartjes uit dopido ofzo. Per kindje is dit een kwartiertje als ze flink meewerken, soms haal je met moeite 10 min.
Zo heeft elk kleuterklasje een taalmama of taaloma.
Het is deze keer een uitdaging, de juf heeft een vermoeden dat het kindje niet veel Nederlands verstaat. Het kindje is van Turkse origine.
Het is zo dankbaar als je merkt dat kindjes vooruitgang maken. Heb al wat kindjes taal bij gebracht.
* een kindje dat 3/4 Duits sprak
* een kindje dat met veel moeite enkele woordjes sprak ( van dit kind kan ik eigenlijk zeggen,was in het begin een ramp op alle vlakken: niet zindelijk, ..... eigenlijk is de school een goedkope kinderopvang.Want het is nog steeds niet zindelijk, slaapt op school een halve namiddag ( thuis niet ) Maar nu spreekt het kindje zinnen, kent de kleurtjes,............. Dit kind "probeer" ik nu vooral beleefdheid en goede manieren bij te brengen. Want dat kent het kindje het, vloeken, onbeleefd zijn, andere kindjes bijten of slaan, ....
* een kindje dat wel vlot sprak maar nog veel dingen in een echt babytaaltje en als het er goed uit kwam slikte het de laatste letters in.
Sommige kinderen zijn je zo dankbaar en eigenlijk de kindjes niet alleen. De juf ook.
Wat doe ik zoal met de kindjes. Ze lezen of kijken boekjes, daar bij vertellen ze wat ze zien. Soms werken we met kaartjes uit dopido ofzo. Per kindje is dit een kwartiertje als ze flink meewerken, soms haal je met moeite 10 min.
Zo heeft elk kleuterklasje een taalmama of taaloma.
vrijdag 19 februari 2010
opgelucht
Deze avond ben ik met een grote haast met mijn hondje naar de dierenarts geweest. Gisteren had ik door dat ze moeilijk haar hoopje kon doen. Dus ik dacht dat ze geconstipeerd is/ was.
Deze avond weer hetzelfde, zag ze persen en hoorde haar kreunen van kracht te zetten. Dan ging ik proberen of er niks in de weg zat,tja als pekinees kan je pels klitten en zeker als je een hekel hebt aan borstelen. Dus hulp ingeroepen,maar wat ik zag deed mijn hart zoveel sneller slaan .
Om kwart na 5 gebeld naar de dierenarts en om 6 u mocht ik al langskomen. Ik vreesde het ergste. In september was ze geopereerd aan een onstoken zweetklier,die begon te verkankeren,maar het was geen kanker. Vandaar dat ik het ergste vreesde.
Bij de dierenarts zei ik hem, het ziet er niet goed uit. Hij zei, alles komt wel goed. De dierenarts kennen we vrij goed, want vroeger gingen we er ook met onze poezen en ons hondje dat we toen hadden. Het is een type dat recht voor raap is, maar een dier niet vlug opgeeft.
Hij keek, en eigenlijk viel het mee. Er was haar beginnen klitten, er hing verdroogde stoelgang in en dat vormde echt een koek tot tegen haar billen. De dierenarts heeft alles weggeknipt.
Tja normaal gaat Boinair regelmatig naar de hondenkapper. Maar nu is het echt een tijd geleden. Nadat ze was geopereerd, hadden we alles goed laten genezen,maar alles was genezen en het begon te vriezen.
Dus ik ben het type, als het beestje geschoren is gaat ze met het vriesweer verschrikkelijk kou hebben. De dierenarts zei me, ze zal er beter tegenkunnen dan jij.
Dus volgende week maar eens bellen.
En ik die dacht, dat het zo ernstig was ,voel me zooooooooooooo opgelucht. Ik had zoiets van dit kan er deze week nu ook nog wel bij.
Boinair heeft weinig last van een typisch pekinees karakter ( koppig,eigenzinnig, ....)ze is bijna het tegenovergestelde. Maar toen het probleem verholpen was, ging ze wat zielig doen.
Zelfs nu we al een dik uur thuis zijn, is ze nog zielig aan het doen .
Want zielig doen kan ze zoals de beste,want dan krijg je dubbele aandacht.
Als dat geen hondenleven is.
Deze avond weer hetzelfde, zag ze persen en hoorde haar kreunen van kracht te zetten. Dan ging ik proberen of er niks in de weg zat,tja als pekinees kan je pels klitten en zeker als je een hekel hebt aan borstelen. Dus hulp ingeroepen,maar wat ik zag deed mijn hart zoveel sneller slaan .
Om kwart na 5 gebeld naar de dierenarts en om 6 u mocht ik al langskomen. Ik vreesde het ergste. In september was ze geopereerd aan een onstoken zweetklier,die begon te verkankeren,maar het was geen kanker. Vandaar dat ik het ergste vreesde.
Bij de dierenarts zei ik hem, het ziet er niet goed uit. Hij zei, alles komt wel goed. De dierenarts kennen we vrij goed, want vroeger gingen we er ook met onze poezen en ons hondje dat we toen hadden. Het is een type dat recht voor raap is, maar een dier niet vlug opgeeft.
Hij keek, en eigenlijk viel het mee. Er was haar beginnen klitten, er hing verdroogde stoelgang in en dat vormde echt een koek tot tegen haar billen. De dierenarts heeft alles weggeknipt.
Tja normaal gaat Boinair regelmatig naar de hondenkapper. Maar nu is het echt een tijd geleden. Nadat ze was geopereerd, hadden we alles goed laten genezen,maar alles was genezen en het begon te vriezen.
Dus ik ben het type, als het beestje geschoren is gaat ze met het vriesweer verschrikkelijk kou hebben. De dierenarts zei me, ze zal er beter tegenkunnen dan jij.
Dus volgende week maar eens bellen.
En ik die dacht, dat het zo ernstig was ,voel me zooooooooooooo opgelucht. Ik had zoiets van dit kan er deze week nu ook nog wel bij.
Boinair heeft weinig last van een typisch pekinees karakter ( koppig,eigenzinnig, ....)ze is bijna het tegenovergestelde. Maar toen het probleem verholpen was, ging ze wat zielig doen.
Zelfs nu we al een dik uur thuis zijn, is ze nog zielig aan het doen .
Want zielig doen kan ze zoals de beste,want dan krijg je dubbele aandacht.
Als dat geen hondenleven is.
woensdag 17 februari 2010
hoe "magisch" kan het getal 17 zijn.
4 Jaar geleden 17 februari 2006 ben ik bevallen van kleine M . Een geboorte die ons na een spannende zwangerschap een even spannende start gaf. Mijn opa had graag gehad dat ik op 14 februari zou bevallen( de dag dat mijn oma jarig was)Kreeg die dag te horen van Bompa ( opa) " loop jij hier nu nog" ( ik ist toen wel dat het 17 februari zou worden want had net mijn laatste controle gehad)
Ik ging op 17 februari naar het ziekenhuis, om ingeleid te worden . Had er goede moed op want ik liep al een week of 7 rond met 2 tot 3 cm ontsluiting. Maar de eerste middelen hielpen niet tot het verwachte resultaat. Dus kort na de middag werd er beslist om een infuus te plaatsen. De gyn komt erbij en zegt me dat ik nog wat geduld moet hebben.
Ik had geduld ja, maar zoonlief beslist er dan maar anders over. Een 50 min later is hij er. Zonder dat ik veel moeite heb moeten doen.
Het was een blits bevalling, zonder te moeten persen. Had zulke sterke weeën, dat ze kleine M zagen schuiven.
De gyn heeft de geboorte gemist. Na een kleine half uurtje kreeg kleine een piepende ademhaling, dus moest hij naar de coveuze. Zijn snelle geboorte had hem geen goed gedaan,met onrijpe longen als gevolg.
Na een dikke halve dag en nacht in de coveuze ,werd er in overleg beslist dat hij naar het UZ moet. Wij hadden gekozen voor Gent.
Kleine M onder de zuurstofkoepel in het UZ Gent, dienst Neonatologie
De klik met het zelfstandige ademhalen komt er maar niet. Kleine M doet alle moeite. Het onderzoeksresultaten zijn niet echt slecht maar ook niet goed. Om kleine M niet uit te putten besluiten ze om over te gaan tot de CPAP.
CPAP= is zelfstandig ademen , maar de longen krijgen tegendruk door de zuurstof
Na een week mogen we eindelijk onze kleine man pakken, knuffelen, ....
Dit hebben we 6 dagen moeten missen.
Nu is kleine M een actieve peuter van 4 jaar. Gefeliciteerd kleine man.
Maar dat hij een karakter heeft en gevochten heeft voor zijn leventje, ondervinden we elke dag.
Vandaag is het ook 2 jaar geleden dat mijn papa is overleden.
Jawel op de dag dat kleine M, 2 jaar werd. Het stond ons te wachten, had verschillende data in mijn hoofd, maar niet 17 februari. Mijn papa had keelkanker,heeft gevochten voor zijn leven.
(Eigenlijk had hij alle moed gevonden om verder te gaan toen ik zwanger was van mijn dochtertje. Helaas mocht het niet zijn) Na 11 jaar strijden, had hij zijn strijd gestreden en heeft zijn rust gevonden op 17 februari 2008.
Opgeven kende mijn papa niet, zelfs niet in zijn laatste uren.Mijn papa vergeten zullen we niet doen. Want kleine M en mijn papa lijken als 2 druppels op elkaar, kwa uiterlijk en karakter. Zo erg dat sommige mensen ervan schrikken.
3 maand geleden op 17 november 2009 is N geboren, het zoontje van mijn zus. Ik ben dus vandaag 3 maand Toetie ( meter) van N.
Zo zie je maar, hoe vreugde, verdriet, gemis,blijdschap héél dicht bij elkaar liggen. Een dag met dubbel gevoelens.
Kleine M krijgt zijn feestje in stapjes.
Ik ging op 17 februari naar het ziekenhuis, om ingeleid te worden . Had er goede moed op want ik liep al een week of 7 rond met 2 tot 3 cm ontsluiting. Maar de eerste middelen hielpen niet tot het verwachte resultaat. Dus kort na de middag werd er beslist om een infuus te plaatsen. De gyn komt erbij en zegt me dat ik nog wat geduld moet hebben.
Ik had geduld ja, maar zoonlief beslist er dan maar anders over. Een 50 min later is hij er. Zonder dat ik veel moeite heb moeten doen.
Het was een blits bevalling, zonder te moeten persen. Had zulke sterke weeën, dat ze kleine M zagen schuiven.
De gyn heeft de geboorte gemist. Na een kleine half uurtje kreeg kleine een piepende ademhaling, dus moest hij naar de coveuze. Zijn snelle geboorte had hem geen goed gedaan,met onrijpe longen als gevolg.
Na een dikke halve dag en nacht in de coveuze ,werd er in overleg beslist dat hij naar het UZ moet. Wij hadden gekozen voor Gent.
Kleine M onder de zuurstofkoepel in het UZ Gent, dienst Neonatologie
De klik met het zelfstandige ademhalen komt er maar niet. Kleine M doet alle moeite. Het onderzoeksresultaten zijn niet echt slecht maar ook niet goed. Om kleine M niet uit te putten besluiten ze om over te gaan tot de CPAP.
CPAP= is zelfstandig ademen , maar de longen krijgen tegendruk door de zuurstof
Na een week mogen we eindelijk onze kleine man pakken, knuffelen, ....
Dit hebben we 6 dagen moeten missen.
Nu is kleine M een actieve peuter van 4 jaar. Gefeliciteerd kleine man.
Maar dat hij een karakter heeft en gevochten heeft voor zijn leventje, ondervinden we elke dag.
Vandaag is het ook 2 jaar geleden dat mijn papa is overleden.
Jawel op de dag dat kleine M, 2 jaar werd. Het stond ons te wachten, had verschillende data in mijn hoofd, maar niet 17 februari. Mijn papa had keelkanker,heeft gevochten voor zijn leven.
(Eigenlijk had hij alle moed gevonden om verder te gaan toen ik zwanger was van mijn dochtertje. Helaas mocht het niet zijn) Na 11 jaar strijden, had hij zijn strijd gestreden en heeft zijn rust gevonden op 17 februari 2008.
Opgeven kende mijn papa niet, zelfs niet in zijn laatste uren.Mijn papa vergeten zullen we niet doen. Want kleine M en mijn papa lijken als 2 druppels op elkaar, kwa uiterlijk en karakter. Zo erg dat sommige mensen ervan schrikken.
3 maand geleden op 17 november 2009 is N geboren, het zoontje van mijn zus. Ik ben dus vandaag 3 maand Toetie ( meter) van N.
Zo zie je maar, hoe vreugde, verdriet, gemis,blijdschap héél dicht bij elkaar liggen. Een dag met dubbel gevoelens.
Kleine M krijgt zijn feestje in stapjes.
vrijdag 12 februari 2010
feest op school
Vandaag viert kleine M zijn verjaardag op school. Hij is woensdag jarig, maar dan is het vakantie. En het wil niet zeggen dat zijn verjaardag sinds 2 jaar in minieur verloopt dat het ventje geen verjaardag mag hebben.
Dus ging mama aan de slag in keuken. Om "piratenbootkoekjes" te maken. Dat mama zot is ze ondertussen wist wel al, maar zo zot zoals nu wist ik niet.
Dit is het resultaat geworden:
Het koekje is bevestigd op een minitekenkoffertje van cars voor de jongens en voor de meisjes de prinsessen ( geen foto van)
Had ook nog een winnie the pooh cake gebakken en bekleed met suikerpasta, anders deed ik dit met marsepein,maar ging het eens anders proberen. Maar ook daar heb ik foto van.
Dus ging mama aan de slag in keuken. Om "piratenbootkoekjes" te maken. Dat mama zot is ze ondertussen wist wel al, maar zo zot zoals nu wist ik niet.
Dit is het resultaat geworden:
Het koekje is bevestigd op een minitekenkoffertje van cars voor de jongens en voor de meisjes de prinsessen ( geen foto van)
Had ook nog een winnie the pooh cake gebakken en bekleed met suikerpasta, anders deed ik dit met marsepein,maar ging het eens anders proberen. Maar ook daar heb ik foto van.
donderdag 11 februari 2010
Award
1 Moeke Vera Dank je wel!!
2 dat heb ik gedaan ,anders stond het hier niet
3 klein kadeeke
4 We zullen dan maar beginnen zeker
Wist je dat ...
4.1 het is de eerste keer dat ik een award krijg/heb
4.2 ik momenteel thuisblijfmama ben
4.3 17 februari een dag met dubble gevoelens is ( verjaardag jongste zoontje, overlijdensdag van mijn papa)
4.4 ik 17 februari 3 maand toettie ( meter) ben van N, het zoontje van mijn zus
4.5 manlief en ik dit jaar 10 jaar elkaar kennen en samen zijn
4.6 ik ben aan het einde ben
4.7 ik het niet zo makkelijk vind,
5 geef de award door aan
bij is het maar 1tje,want je het op vele blogs verschijnen ( Sorry !!)
* Judith
dinsdag 9 februari 2010
Skaten
Grote M wil een skatebord voor zijn verjaardag( hij is wel pas jarig in juni)
Gisterenavond zei hij dat. En zoals we hem kennen heeft alles al goed uitgedokterd
Het skatebord wil hij van mams ( mijn mama) het moet er 1 zijn met vlammen op.
Dan moet hij ook nog een helm, knie - elleboog en polsbeschermers.
Zelfs met aangepaste kledij.
Ik zei hem, wel zal je kleren kopen met de maat die je eigenlijk hebt. Nu is het meestal een maatje kleiner omdat hij niet van de dikste is. Want zijn eigenlijke maat is echt oversize.
Het langere haar heeft hij al ( dus dat is het begin)
Jong geleerd is oud gedaan. Zie het al zo voor me !!!
Gisterenavond zei hij dat. En zoals we hem kennen heeft alles al goed uitgedokterd
Het skatebord wil hij van mams ( mijn mama) het moet er 1 zijn met vlammen op.
Dan moet hij ook nog een helm, knie - elleboog en polsbeschermers.
Zelfs met aangepaste kledij.
Ik zei hem, wel zal je kleren kopen met de maat die je eigenlijk hebt. Nu is het meestal een maatje kleiner omdat hij niet van de dikste is. Want zijn eigenlijke maat is echt oversize.
Het langere haar heeft hij al ( dus dat is het begin)
Jong geleerd is oud gedaan. Zie het al zo voor me !!!
woensdag 3 februari 2010
Toeters
Maandag en dinsdag had grote M toeters. Dit zijn testen om te zien of 3de kleuterklassers over mogen naar het 1ste leerjaar. De voorbereidende oefeningen waren steeds goed tot super. Maar eens de toeters er zijn is er toch de nodige spanning.
Grote M had enkele weken terug al een paniekaanval. Hij ging het niet kunnen, want er waren echt wel hele moeilijke oefeningen bij zei hij. Maar grote M vliegt er meestal doorheen als of het niks is. Dus ik enkele weken terug gaan vragen aan zijn juf of hij soms ergens problemen mee had. Daar kreeg ik te horen dat hij goed mee kan, nergens geen problemen mee.
Dus na de nodige peptalk tegen zoonlief was de paniekaanval weg. Volgens zoonlief, wisten de kindjes dat het op een maandag en dinsdag zou zijn. Dit om zenuwen te mijden bij de kleuters. Ik had alleen gezegd dat het héél belangrijk was en dat het was om te weten of ze naar de "grote"school zouden kunnen.
Grote M en kleine M gaan naar een wijkschooltje met alleen de kleuterklasjes( ze hebben hun eigen tuintje). De hoofdschool( voor hen de grote)school is verderop.
www.heilighartschooltereken.be
En aangezien grote M er echt naar uit kijkt om naar het 1ste leerjaar te gaan. Gisteren kwam hij thuis en vertelde hij dat zusje* hem had gehad geholpen en hij wel enkele foutjes had. 's Avonds wisten we hoeveel hij had 73/80 had grote M.
We zijn supertrots op hem.
Het is natuurlijk wel een momentopname, maar we zijn toch blij dat hij het zo goed gedaan heeft. Weet ook dat hij zelf een beetje teleurgesteld is omdat hij enkele foutjes had.
Grote M had enkele weken terug al een paniekaanval. Hij ging het niet kunnen, want er waren echt wel hele moeilijke oefeningen bij zei hij. Maar grote M vliegt er meestal doorheen als of het niks is. Dus ik enkele weken terug gaan vragen aan zijn juf of hij soms ergens problemen mee had. Daar kreeg ik te horen dat hij goed mee kan, nergens geen problemen mee.
Dus na de nodige peptalk tegen zoonlief was de paniekaanval weg. Volgens zoonlief, wisten de kindjes dat het op een maandag en dinsdag zou zijn. Dit om zenuwen te mijden bij de kleuters. Ik had alleen gezegd dat het héél belangrijk was en dat het was om te weten of ze naar de "grote"school zouden kunnen.
Grote M en kleine M gaan naar een wijkschooltje met alleen de kleuterklasjes( ze hebben hun eigen tuintje). De hoofdschool( voor hen de grote)school is verderop.
www.heilighartschooltereken.be
En aangezien grote M er echt naar uit kijkt om naar het 1ste leerjaar te gaan. Gisteren kwam hij thuis en vertelde hij dat zusje* hem had gehad geholpen en hij wel enkele foutjes had. 's Avonds wisten we hoeveel hij had 73/80 had grote M.
We zijn supertrots op hem.
Het is natuurlijk wel een momentopname, maar we zijn toch blij dat hij het zo goed gedaan heeft. Weet ook dat hij zelf een beetje teleurgesteld is omdat hij enkele foutjes had.
dinsdag 2 februari 2010
lichtmis
Er is geen vrouwke zo arm of ze maakt haar panneke warm !!!
Onlangs heb ik ergens gelezen dat lichtmis eigenlijk het "feest" van het licht / de zon is. De pannenkoeken stellen eigenlijk de zon voor.
Maar natuurlijk zullen er wel héél veel betekenissen zijn. Voor groot en klein is het dan wel feest . Gisteren pannenkoeken gebakken voor op school.
De kindjes krijgen er vandaag pannenkoeken met warme chocolademelk. Waar er eerst onduidelijkheid was wie er ging bakken,zijn er nu 3 mama's die pannenkoeken hebben gebakken. Dus de kindjes zullen mogen eten.
Abonneren op:
Posts (Atom)