2,5 jaar

De tijd gaat toch snel, heel snel,  ...... veel te snel.
Mijn kleinste pruts is vandaag 2,5 geworden. Een mijlpaal officieel mag hij binnen kort naar school. Een super grote stap voor zo een klein ventje.
Mijn kleine boskabouter is een haantje de voorste, doet koprollen, springt overal af ..... praat er op los, loopt te zingen, neen geen gebrabbel zoals sommige kindjes van zijn leeftijd. Neen mijn boskaboutertje praat duidelijk, ok soms zijn er nog wel onduidelijke woordjes. Maar hij praat meer en beter dan zijn 2 grote broers toen ze 2,5 waren. Is altijd goed gezind, loopt altijd te lachen, .....

Hij heeft soms wel zijn eigen gekke uitspraken zoals vandaag nog:
Hij kon geen aardappeltjes eten want hij had botjes ( regenlaarsjes ) aan. Bij zijn aardappeltjes was er courgette en tomaat, maar hij vond dat er appel bij zat. Volgens hem kleine stukjes appel, zag hij zitten. En het smaakte naar appelmoes.

Hij wil nog steeds melk uit flessen of brik, nee hij verkiest nog steeds mamamelk ( jajaja hij blijft een mama-melk-o- lieker) Het allerliefst valt hij in slaap in mama haar armen, terwijl hij drinkt.

Op het potje wil hij niet. Commentaar  als ik naar het toilet ga, dat wel, maar zelf niet. Dus de volgende stap naar school ,zal niet voor 3 november zijn. Tenzij hij eens deze dagen toch beslist om toch op het potje te gaan.

Kortom mijn kleine boskabouter is een zondagskind, een geschenk uit de hemel zoals er deze week iemand  tegen me zei.