Vandaag 3 jaar geleden is mijn papa overleden. Net op de verjaardag van mijn kleine ventje. Hij werd net 2 jaar.
Mijn papa had zware jaren achter de rug. Eerst een darminfarct, 1,5 jaar later keelkanker kwaadaardig met 1 % kans om de operatie te overleven. Maar hij kwam er sterker uit. Toen ik zwanger was van mijn engeltje kon zijn geluk niet op. Eindelijk een kleinkind, plannen dat hij gemaakt heeft, ...... zijn grootste klap,eigenlijk nog groter dan dat hij na zijn operatie stembandloos verder moest, was het overlijden van mijn meisje.
Gefoetert en gevloekt op grote M,als hij weer kattekwaad uithaalde. Hij zei altijd " je hebt de witte van zichem,maar hij is de witte van B"
Hij heeft met veel liefde en zorg op kleine M gepast,als ik samen met mijn mama boodschappen ging doen.
Maar hij was op ,echt op heeft gestreden tot op het allerlaatste wilde hij nog niet opgeven.
Papa we missen je !!!Maar onze grootste troost is,hij samen met zijn oogappel. Zelfs als we aan het grafje staan van ons meisje,zien we mijn papa zijn graf ook.
2 opmerkingen:
Mooi seg! Veel sterkte!
en zo is t maar net...jouw papa en Isaline zijn samen en zorgen voor de jongens..en dat weet je .. zie maar eens hoe goed t gaat met de jongens... maar t blijft moeilijk om twee prachtige mensen te moeten missen. Veel liefs!!!!
oh bedankt voor de award.. wat t vergeten.Superlief van je . zal er gauw over schrijven komende dagen!!!!!!!!!!
Een reactie posten